Historia obrazu

Skarbem każdego kościoła jest Jezus Eucharystyczny. W Chmielnickim kościele mamy jeszcze jeden skarb – cudowny obraz Matki Bożej Łaskawej.

Według badań historyków sztuki obraz, który jest dziełem o dużej klasie artystycznej, powstał najprawdopodobniej na przełomie XVI i XVII wieku. Namalowany jest na płótnie farbami temperowymi, w tradycyjnym ujęciu Hodegetii. Jego wymiary to 103 x 70. Prawdopodobnym wykonawca jest artysta – br. Szymon Hermankowicz syn Jana, bernardyn; który malował obrazy w kościele O.O. Bernardynów w Leżajsku. Za tą tezą przemawiają liczne podobieństwa artystyczne oraz wzmianka o proboszczu chmielnickim Tomaszu, który miał być fundatorem tego dzieła.

Według żywej do dziś, miejscowej tradycji, obraz Maki Bożej Łaskawej cudownie ocalał w 1624 r., kiedy to kościół spalili Tatarzy. W zgliszczach świątyni odnaleziono wizerunek Matki bożej Łaskawej, który umieszczono w specjalnym ołtarzu bocznym, drugiego drewnianego kościoła. Obraz cieszył się czcią wiernych.

Biskup Przemyski Szembek, w czasie wizytacji w 1721 roku napisał, że Obraz ma 12 wotów i powszechnie uznawany jest za cudowny. W latach 1740-1755, po wybudowaniu nowego kościoła, biskup przemyski Wacław Sierakowski nakazał umieścić obraz Matki Bożej Łaskawej w ołtarzu głównym, pomimo, iż patronem kościoła był św. Bartłomiej. Nakazał on również proboszczowi Stanisławowi Wacławskiemu, zaprowadzić Księgę Łask i spisywać w obecności świadków wszystkie doznawane przez ludzi łaski. W czasie drugiej wizytacji, w roku 1755, tenże biskup zapisał, iż przy Obrazie umieszczone są wota dziękczynne, ofiarowane przez ludzi doznających łask.

Stara Księga Łask nie zachowała się, a obecna prowadzona jest od II wojny światowej. Jest w niej wiele podziękowań za otrzymane łaski, za uzdrowienia i nawrócenia. Umieszczone w gablotach wota świadczą o doznawanych łaskach.

Szczególnej opieki Matki bożej Łaskawej doświadczyli parafianie w czasie Ii wojny światowej. W 1943 roku Niemcy wpadli na trop prężnej organizacji zbrojnej Armii Krajowej – kryptonim „WEDETA”. W odwecie, we wrześniu tego roku dokonali brutalnej pacyfikacji wsi. Byli pobici, aresztowani i wywiezieni do obozów koncentracyjnych. Parafianie gorąco modlili się za pośrednictwem Matki bożej Łaskawej o ocalenie wioski. Ze swoim duszpasterzem ks. Janem Kuźniarem złożyli publiczne przyrzeczenie, które wypełnili w 1956 r.: pozłocili wielki ołtarz i sprawili srebrno-złote korony i sukienki. Żołnierze AK złożyli 24 X 1993 r., w 50. rocznicę tragicznych wydarzeń, wotum – srebrny ryngraf z orłem w koronie, jako dowód wdzięczności Matce Bożej za opiekę, którą ich otaczała.

Kult Matki Bożej Łaskawej rozwija się także poza parafią. Do Sanktuarium przybywają ludzie starsi, młodzież i dzieci, pieszo oraz autobusami.

W roku 1995 obraz Matki Bożej Łaskawej poddany został badaniom, a następnie odnowiony. Przywrócono pierwotne oryginalne malowidło, usuwając malowidło późniejsze. Renowacji Obrazu dokonali Kazimiera i Kazimierz Wajdowie, konserwatorzy z Haczowa. Oni również wykonali kopię obrazu Matki Bożej Łaskawej.

W dniu 7 listopada 1996 roku Ks. Bp Kazimierz Górny wydał dekret zezwalający na koronację Obrazu Matki Bożej Łaskawej. Poświęcenia koron dokonał Ojciec św. Jan Paweł II w Watykanie w dniu 4 lutego 1997 roku.

Uroczysta koronacja odbyła się 4 maja 1997 roku. Dokonał jej Biskup Rzeszowski Kazimierz Górny, w otoczeniu 4 biskupów, 150 kapłanów i około 35 tysięcy wiernych. Słowo Boże wygłosił biskup metropolita przemyski Józef Michalik.